طراحی یک پروتکل ارتباطی برای شبکه های حسگر
زمانی‌که نیازمند یک طراحی کاملاً مشخص و خاص هستید، طراحی یک پروتکل شبکه توسط خودتان، اغلب آسان‌تر خواهد بود. در این مقاله، به بررسی ساختار پروتکل ارتباطی به‌کار گرفته شده در یک شبکه شخصی (Personal Area Network) می‌پردازیم. چنین شبکه‌ای، شامل نودها یا گره‌هایی کم مصرف است که داده‌های فیزیولوژیکی را از حس‌گر‌ها دریافت کرده و قبل از ارسال این داده‌ها به یک گره مرکزی به‌منظور اجرای فرآیند پردازش، به اصلاح وضعیت آنها می‌پردازد. در این روش، هر گره با حس‌گر‌های متفاوتی ارتباط دارد تا داده‌های فیزیولوژیکی مختلف، جمع‌آوری شوند. داده‌های گردآوری شده، به محل استقرار گره حسگر در بدن بستگی دارند.
برخی اطلاعات جمع‌آوری‌شده در این روش، شامل نوار مغزی (EEG)، نوار قلبی (EKG/ECG) و دمای بدن است. هر گره، داده‌های مربوط به یک حسگر را با نرخ مشخصی به‌صورت محلی ذخیره کرده و سپس به گره پردازش‌گر مرکزی یا CPN (سرنام Central Processing Node) ارسال می‌کند. وظیفه گره پردازش‌گر مرکزی، ذخیره داده‌های گره، در صورت لزوم اجرای الگوریتم‌های پردازش روی آنها و در نهایت ارسال نتایج به یک دستگاه راه دور است.
